Lines of defense
In the seventeenth century, a large number of books on fortification appeared.
Every self-respecting author had his own system for calculating the dimensions of a fortress. Where one author worked only with right-angled triangles, another showed that he had mastered the sine rule or even the tangent rule. Each author also chose his own starting points with slightly different angles and lengths, which made each fortress look slightly different.
A classic proof of the tangent rule can be found in the applet Bewijs Tangensregel
Important design decisions are
- the size of the bastion angle (sharp, straight or obtuse)
- the point where the razing line of defence hits the curtain
Nederlandse vertaling
In de zeventiende eeuw verscheen een groot aantal boeken over vestingbouw.
Ieder zich zelf respecterende schrijver had een eigen systeem om aan de afmetingen van een vesting te rekenen. Waar de ene auteur werkte met alleen rechthoekige driehoeken, liet de ander zien dat hij de sinusregel beheerste of zelfs de tangensregel. Ook koos iedere auteur voor eigen uitgangspunten met iets andere hoeken en lengtes waardoor iedere vesting er net iets anders uitzag.
Een klassiek bewijs van de tangensregel is te vinden in de applet Bewijs Tangensregel
Belangrijke ontwerpkeuzes zijn
- de grootte van de bastionhoek (scherp, recht of stomp)
- de plaats waar de strijklijn de wal raakt