centraalbouw in de renaissance
De centraalbouw was, naast de basilicavorm, erg belangrijk in vroegchristelijke bouwkunst. In de renaissance kent de centraalbouw als model voor het kerkgebouw een revival.
Het tiendelige werk van Vitruvius over architectuur wordt opnieuw gelezen en Alberti schrijft ca. 1450 zijn eigen 10 boeken. Iconisch voor de centraalbouw in de renaissance zijn het Tempietto van Bramante, de Villa Rotonda van Palladio en de plannen van Bramante en Michelangelo voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
